Rotterdam heeft een rijke historie en die is uiteraard onuitputtelijk. Iedere dag opnieuw wordt het verleden aangevuld met tal van kleine feiten. Via beeld en tekst voegen zij iets toe aan onze gemeenschappelijke (contemporaine) geschiedenis. Journalisthistoricus Joris Boddaert beschrijft iedere zondag in deze rubriek een Rotterdamse foto. Meestal is het fotografisch beeld onbekend en van langer geleden.
Reacties: [email protected]

Begrafenisstoet

Wij zien een sfeervolle begrafenisstoet anno 14 februari 1901. De eertijds zo bekende toneelspeler Willem van Zuylen (1847) wordt door een schare van meer dan honderd man begeleid richting begraafplaats Crooswijk. De lijkkoets passeert net de smalle Schiebrug richting Jonker Fransstraat en vervolgens langs de Rotte. De stoet begon bij de Schouwburg aan de Aert van Nesstraat en volgde toen de Coolvest, de huidige Coolsingel. Toneel stond 120 jaar geleden in hoog aanzien. Wanneer dan één van de grote helden komt te overlijden, tja, dan komt men wel in actie, ondanks de bittere kou.

Verslag Rotterdams Nieuwsblad (15-2): ‘Buiten, waar een dreinend neergevallen sneeuw voeten hoog op de straten lag […] De lijkkoets, bedekt met bloemen, en erachter een lange rij rijtuigen […] En overal op de weg bleven de menschen staan en velen lichtten in eerbied even den hoed.’

De bijzondere foto komt levendig over. Je ziet de mensen échte stappen maken door de sneeuw. Dat heeft te maken met de lange afdruktijd van de camera. Die duurde soms bijna een minuut. De klok bovenin de Delftse Poort (vanwege de breedte van de foto wellicht niet zichtbaar), geeft het tijdstip van de passage aan: 14.21 uur. Het was toen vervolgens nog zeker drie kwartier lopen naar de begraafplaats Crooswijk. Het heeft denk ik niet zo veel nut om de 40-jarige toneelloopbaan van Willem van Zuylen uit de doeken te doen. Daarvoor is het allemaal te lang geleden.

De foto ontdekte ik in 2001 een beetje bij toeval in een archiefdoos in het Stadsarchief. Ik beschreef toen in opdracht voor een jubileumboek het jaar 1901. Ik heb de foto levensgroot meegenomen als ‘human interest’ in mijn caféboek, deel 2. Uitgekomen in 2009.